31 lipca 2015

lipiec 2015 — podsumowanie

Przeczytane w lipcu:
Wołanie na Mlecznej Drodze [s. 192] — 4
Doris Lessing, Pamiętnik przetrwania [s. 298] — 4,5
Elizabeth Strout, Okruchy codzienności [s. 341] — 5
Alistair MacLean, Działa Nawarony [s. 240] — 4
Robert C. O'Brien, Z jak Zachariasz [s. 238] — 5
Tess Gerritsen, Grawitacja [s. 383] — 5
Kazuo Ishiguro, Kiedy byliśmy sierotami [s. 350] — 4
Doris Lessing, Pokój nr 19 [s. 132] — 4,5
Dan Krokos, Obca pamięć [s. 336] — 3
Salwa Bakr, Złoty rydwan (58%) [s. 237] — 4,5
Ostatni dzień pary [s. 135] — 4,5
Haruki Murakami, 1Q84, t. 1 [s. 480] — 5
Haruki Murakami, 1Q84, t. 2 [s. 416] — 5
Haruki Murakami, 1Q84, t. 3 [s. 512] — 5
Robert Wegner, Każdy dostanie swoją kozę (99%) [s. 133] — 5
Hugh Howey, Silos [s. 654] — 5
Stephen King, W wysokiej trawie [s. 47] — 4
Jerzy Jan Piechowski, Rycerze wielkiej gry [s. 221] — 4,5
Marjane Satrapi, Persepolis [s. 352] — 5
Isaac Asimov, Pozytronowy detektyw (powtórka) [s. 217] — 4,5
Isaac Asimov, Nagie słońce (powtórka) [s. 222] — 5
Tomasz Piątek, Wąż w kaplicy [s. 205] — 4

w trakcie czytania:
Margaret Atwood, Oryks i Derkacz
Szczepan Twardoch, Zimne wybrzeża
Isaac Asimov, Roboty z Planety Świtu

● ● ●

Statystyki:
Razem książek (w miesiącu/w roku): 22/134
Razem stron (w miesiącu/w roku): 6341/53322
Powtórki: 2 (Asimov x 2)
Autorzy polscy: 5 (Wołanie..., Ostatni dzień pary, Wegner, Piechowski, Piątek)
Autorzy obcy: 17 (Lessing x 2, Strout, MacLean, O’Brien, Gerritsen, Ishiguro, Krokos, Bakr, Murakami x 3, Howey, King, Satrapi, Asimov x 2)
Średnia ocen: 4,55

Cykle napoczęte, w trakcie lub zakończone: 6 (MacLean: Działa Nawarony, Krokos: Obca pamięć, Murakami: 1Q84, Howey: Silos, Wegner: Opowieści z meekhańskiego pogranicza, Asimov: Roboty)
Książki historyczne (do 1945 roku): 2 (MacLean, Piechowski)
Książki fantastyczne (SF i fantasy): 13 (Wołanie..., Lessing, O’Brien, Gerritsen, Krokos, Murakami x 3, Wegner, Howey, King, Asimov x 2)
Nobliści: 2 (Lessing x 2)
Ekranizacje: 3 (MacLean, O’Brien, Gerritsen)
Z własnej półki (nowe [powtórki]/razem w roku [powtórki]): 5[2]/19[15]

● ● ●

W tym miesiącu na półkę sprzedam/wymienię trafiają:
 
 
 
Chętnych zapraszam na priv (wymiana tylko w Toruniu).

30 czerwca 2015

czerwiec 2015 — podsumowanie

Przeczytane w czerwcu:
Majgull Axelsson, Pępowina [s. 542] — 5,5
Oliver Sacks, Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem [s. 284] — 4,5
Andy Weir, Marsjanin [s. 384] — 5,5
Dorota Terakowska, Samotność Bogów (powtórka) [s. 260] — 5
Iwona Michałowska, Czarny piasek [s. 200] — 4
Fannie Flagg, Dogonić tęczę [s. 654] — 4,5
Per Petterson, Kradnąc konie [s. 284] — 4,5
Fannie Flagg, Witaj na świecie, maleńka! [s. 594] — 4,5
Steven J. Watson, Zanim zasnę [s. 408] — 5
Max Allan Collins, Wodny świat [s. 127] — 2
Norman Davies, Zaginione królestwa [s. 784] — 4,5
Orson Scott Card, Mówca umarłych (powtórka) [s. 252] — 6
Witold Jabłoński, Ślepy demon. Sieciech [s. 333] — 5
Arkadij i Borys Strugaccy, Południe, XXII wiek [s. 254] — 4,5
Orson Scott Card, Ksenocyd (powtórka) [s. 488] — 5
Robert J. Szmidt, Pola dawno zapomnianych bitew [s. 150 – liczba szacunkowa, ebook] — 4
James Clavell, Shogun (powtórka) [s. 1152] — 5,5

w trakcie czytania:
Wołanie na Mlecznej Drodze
Doris Lessing, Pamiętnik przetrwania

● ● ●

Statystyki:
Razem książek (w miesiącu/w roku): 17/112
Razem stron (w miesiącu/w roku): 7150/46981
Powtórki: 4 (Terakowska, Card x 2, Clavell)
Autorzy polscy: 4 (Terakowska, Michałowska, Jabłoński, Szmidt)
Autorzy obcy: 13 (Axelsson, Sacks, Weir, Flagg x 2, Petterson, Watson, Collins, Davies, Card x 2, Strugaccy, Clavell)
Średnia ocen: 4,67

Cykle napoczęte, w trakcie lub zakończone: 4 (Flagg: Elmwood Springs, Jabłoński: Słowiańska apokalipsa, Card: Ender, Szmidt: Pola dawno zapomnianych bitew)
Książki historyczne (do 1945 roku): 4 (Terakowska, Jabłoński, Davies, Clavell)
Książki fantastyczne (SF i fantasy): 8 (Weir, Terakowska, Michałowska, Collins, Card x 2, Jabłoński, Szmidt)
Nobliści: 0
Ekranizacje: 3 (Weir, Collins, Clavell)
Z własnej półki (nowe [powtórki]/razem w roku [powtórki]): 2[2]/14[13]

● ● ●

W tym miesiącu na półkę sprzedam/wymienię trafiają:


Chętnych zapraszam na priv (wymiana tylko w Toruniu).

8 czerwca 2015

Nowe spojrzenie na czasy dawne

Teodor Parnicki
Nowa baśń, t. 1: Robotnicy wezwani o XI
PIW, 1972

„Robotnicy wezwani o jedenastej”, pierwsza część cyklu Nową baśnią nazwanego, a przez Teodora Parnickiego napisanego, jest kontynuacją logiczną „Srebrnych orłów”, powieści o początkach chrześcijaństwa w państwie Polan opowiadającej, o budowaniu państwowości w oparciu o nową, prężnie rozwijającą się religię, ekspansywnie świat zdobywającą, wyznawców nakłaniającą do hołdowania swojemu Bogu jedynemu i swoim bożkom, świętymi zwanym.
Postacią scalającą fabułę w ciąg jeden jest Aron, były opat tyniecki, a teraz arcybiskup krakowski,  u wrót śmierci leżący i ostatnią spowiedź czyniący przed ludźmi, na których życie wpływ miał znaczący, nie wiedząc czasem nawet o tym. Przy nim to dwaj domniemani synowie Arona, czy też Bolesława Chrobrego, jak mówią inni, tajemnice odkrywają i nowe scenariusze wydarzeń byłych tworzą, dowiadując się istotnych dla przebiegu ich życia szczegółów, nie tylko nowe wciąż osoby, znaczące wiele w przebiegu losów, ale i miejsca myślą przebiegają, na kraj świata wędrując w poszukiwaniu Przeciwziemi do znanych sobie krajów, do państwa Atlantów, Toltekami zwanych, na Grenlandię czy inne antypody, nie mówiąc już o zwykłej wyprawie lądowo-morskiej ku wybrzeżom Anglii i Irlandii zielonej. Stamtąd ma się wieść ród Arona, co odkryje się w rozmowie jego z Łukaszem i Stanisławem, a i potem, po śmierci dostojnika kościelnego, z listów i zapisków osób pozornie niemających wpływu na losy bohaterów dialogu tego.
Wiele miejsc zresztą każe Autor wspominać bohaterom swoim, wiele mórz przemierzać, a i bogów innych poznawać, jako w Tollanie czczonych przez ofiary składane z żywych ludzi i serc ich, czy bogów tożsamych w wierze narratora, ale inaczej chwalonych pozornie, jak w Konstantynopolu, który już właśnie zmienia powoli oblicze chrześcijańskiej wspólnoty; w czasach odległych, od zdobycia Kijowa przez pierwszego króla polskiego, po kres panowania prawnuka jego, skróconego wyrokiem na krnąbrnego biskupa wydanym. Rozplątać próbuje mocno zagmatwaną historię, w skrytkach umysłów zachowane tajemnice odkrywa po trochu, kreśląc kolejne scenariusze możliwych wydarzeń, ojcostwa nie wyłączając domniemanego kolejnych bękartów, królom polskim Bolesławom przypisywanych, a to Chrobremu (jak Stanisław czy Łukasz), a to Śmiałemu znowu (jak syn Krystyny, Eryk, oficjalnie Gnupa Islandczyka dziecię). Niebagatelną rolę odgrywają też przedmioty cenne, jak pierścień, za który dziecię wykupione z niewoli zostało, czy zaginiony kielich Graalem zwany, którego rycerzy wielu szukało po świecie wędrując. Mieszają się w tyglu historii postacie z różnych stron świata, od Hamleta czy Artura legendarnego, po Eryka, biskupa Grenlandii pierwszego, w sekrety uwikłane, próbujące swoich interesów pilnować, a innym szkodzić, swoją władzę poszerzać, a innych do niej nie dopuścić: „Walczą ci i tamci – przeciw sobie – o to samo właściwie: o moc władzy i posiadanie.” (s. 214).
Tajemnice i sekrety, kolejno odkrywane, są osią tej opowieści z lat dawnych, nową baśnią snującą się po obrzeżach świadomości, co i raz jakąś drobinę nową podrzucając czytelnikowi, żądnemu wrażeń z czasów przeszłych, niewiele poznanych, a tak ciekawych. Formę Autor zachował dla siebie charakterystyczną, wielokrotnie złożoną, z dopowiedzeniami licznymi i wtrąceniami, wymagającą skupienia i uwagi czytelnika wiernego, dającą tym samym satysfakcję większą z lektury niebanalnej i nową jakość do chwil z książką spędzonych.
(Ocena: 5/6)

● ● ●

Nowa baśń obejmuje powieści:
1. Robotnicy wezwani o XI
2. Czas siania i czas zbierania
3. Labirynt
4. Gliniane dzbany
5. Wylęgarnie dziwów
6. Palec zagrożenia

31 maja 2015

maj 2015 — podsumowanie

Przeczytane w maju:
Steven Saylor, Rzym [s. 603] — 6
Toni Morrison, Odruch serca [s. 224] — 4,5
Michael Crichton, Wielki skok na pociąg (powtórka) [s. 302] — 5
Alice Hoffman, Druga natura [s. 239] — 5
James Clavell, Król szczurów (powtórka) [s. 424] — 5
Michael Blake, Tańczący z Wilkami (powtórka) [s. 330] — 5
Jo Walton, Wśród obcych [s. 366] — 5
John Grisham, Klient (powtórka) [s. 448] — 5
John Grisham, Bractwo (powtórka) [s. 296] — 5
Graham Greene, Spokojny Amerykanin (powtórka) [s. 223] — 4,5
Alessandro Baricco, Ta historia [s. 312] — 4
Steven Saylor, Ramiona Nemezis [s. 352] — 4,5
Witold Jabłoński, Słowo i miecz [s. 648] — 5
Emma Donoghue, Pokój [s. 404] — 5
Iwona Banach, Szczęśliwy pech [s. 288] — 4
Alice Hoffman, Córka przeznaczenia [s. 236] — 4,5
Emil Strzeszewski, Ród [s. 236] — 4
Michael Crichton, Richard Preston, Micro [s. 480] — 4,5
Bernard Beckett, Genezis [s. 216] — 5
Sherry Jones, Klejnot Medyny [s. 392] — 4,5
Isaac Asimov, Fantastyczna podróż (powtórka) [s. 283] — 4,5
Hanna Malewska, Panowie Leszczyńscy [s. 532] — 4
Rupert Isaacson, Opowieść ojca [s. 384] — 5

napoczęte, nieskończone:
Mark Helprin, Zimowa opowieść [s. 200/692] — nie jest zła, ale wlecze się jak flaki z olejem, już nie miałam siły kontynuować; dla amatorów pięknego języka w niekoniecznie oszczędnej formie

w trakcie czytania:
Andy Weir, Marsjanin

● ● ●

Statystyki:
Razem książek (w miesiącu/w roku): 25/95
Razem stron (w miesiącu/w roku): 9368/39831
Powtórki: 7 (Crichton, Clavell, Blake, Grisham x 2, Greene, Asimov)
Autorzy polscy: 4 (Jabłoński, Banach, Strzeszewski, Malewska)
Autorzy obcy: 21 (Saylor x 2, Morrison, Crichton x 2, Hoffman x 2, Clavell, Blake, Brown, Walton, Grisham x 2, Greene, Bowden, Baricco, Donoghue, Beckett, Jones, Asimov, Isaacson)
Średnia ocen: 4,64

Cykle napoczęte, w trakcie lub zakończone: 5 (Saylor: Rzym, Blake: Tańczący z wilkami, Brown: Robert Langdon, Saylor: Roma sub rosa, Jabłoński: Słowiańska apokalipsa)
Książki historyczne (do 1945 roku): 10 (Saylor x 2, Morrison, Crichton, Clavell, Blake, Baricco, Jabłoński, Jones, Malewska)
Książki fantastyczne (SF i fantasy): 4 (Walton, Crichton, Beckett, Asimov)
Nobliści: 1 (Morrison)
Ekranizacje: 7 (Crichton, Clavell, Blake, Brown, Grisham, Greene, Bowden)
Z własnej półki (nowe [powtórki]/razem w roku [powtórki]): 4[2]/12[11]

● ● ●

W tym miesiącu na półkę sprzedam/wymienię trafiają:


Aktualne tytuły:
L. Tyrmand, Cywilizacja komunizmu
Historia książki Margaret Mitchell "Przeminęło z wiatrem"
Putin - człowiek bez twarzy
Soc, pop, post, portrety gwiazd
To była bardzo dobra telewizja
A. Boćkowska, One za tym stoją
Przedwojenny Lwów. Najpiękniejsze fotografie

Chętnych zapraszam na priv (wymiana tylko w Toruniu).

15 maja 2015

Majowe powieści zekranizowane

Michael Crichton
Wielki skok na pociąg (Great Train Robbery)
tłum. Marek Rudnik
Amber, 1994

Połowa dziewiętnastego wieku, na dalekim Krymie trwa wojna, a z Anglii regularnie przesyłane jest złoto na jej opłacanie. Grupa kryminalistów pod dowództwem Edwarda Pierce’a, dżentelmena i pomysłowego złodzieja zarazem, przygotowuje się do przejęcia transportu z pociągu. Rzecz nie jest łatwa, bowiem złoto przewożone jest w ciężkich sejfach, przymocowanych na stałe do wagonu, zamykanych na cztery klucze, które umieszczone są w trzech różnych miejscach. Pierce musi odkryć, gdzie są one schowane, zrobić duplikaty, dostać się do wagonu jadącego pociągu i ukraść złoto. Zadanie godne geniusza.
Historia oparta na faktach, podana w oszczędny, kronikarski sposób, uprawdopodobniający rozwój wydarzeń, a jednocześnie zajmujący i trzymający w napięciu. Smaczku dodaje koloryt epoki wiktoriańskiej, kilka obrazków z życia ówczesnych ludzi, przesądy i zakłamanie, fałsz, ale i poczucie honoru, warunkujące działania tak niskich, jak wyższych sfer. Pomysłowość i umiejętność dostosowania do nagle zmieniających się warunków wyróżnia bohatera spośród społeczeństwa i warunkuje jego sukces. Na podstawie powieści powstał świetny film, z Seanem Connerym i Donaldem Sutherlandem w rolach głównych.
(Ocena: 5/6)

● ● ●

James Clavell
Król szczurów (King Rat)
tłum. Małgorzata Grabowska, Andrzej Grabowski
Książka i Wiedza, 1989

Druga wojna światowa, obóz jeniecki dla żołnierzy i oficerów gdzieś w Azji południowo-wschodniej – głównym zadaniem jest przeżycie i doczekanie końca wojny, mimo represji, zwątpienia, chorób, głodu i ciężkiej pracy. W zbiorowisku mężczyzn, o ustalonej hierarchii opartej na stopniach wojskowych, ciężko zmienić układ sił. Zawsze jednak znajdzie się ktoś, kto jest sprytniejszy, ma większą wolę przeżycia, potrafi zadbać o siebie i swoich przyjaciół, nawet jeśli tylko tymczasowych i kierujących się interesem. Takim człowiekiem w obozie Changi jest Król, Amerykanin, cynicznie wykorzystujący towarzyszy niedoli, ale i poprawiający ich los w zamian za świadczone mu usługi.
„Król szczurów” to jedna z bardziej znanych powieści Clavella. Wielowymiarowa, do odczytania nie tylko wprost, jako historia z życia obozu, ale i w głębszych warstwach, jako alegoria człowieczeństwa i stosunków międzyludzkich. Clavell pokazał przekrój małej społeczności w trudnych warunkach, gdzie uwydatniły się różnice w charakterze ludzi i mentalności poszczególnych narodów, w podchodzeniu do rzeczywistości, w radzeniu sobie z codziennością, w podejściu do pojęć takich, jak godność i honor. Świetnie zarysował postacie bohaterów, różnorodność ich charakterów, dylematy i rozterki moralne, zaciekłość i małostkowość, a nawet różniące ich poczucie humoru. Ocena zachowań przedstawionych w powieści należy do czytelnika; nic nie jest jednoznaczne, życie i przetrwanie ma wiele odcieni, nie zawsze takich, jakie wydają się na pierwszy rzut oka.
Na podstawie powieści powstał w 1965 roku film z Georgem Segalem w roli głównej.
(Ocena: 5/6)

● ● ●

Michael Blake
Tańczący z wilkami (Dances with Wolves)
tłum. Wojciech Surman
Aramis, 1991

Druga połowa XIX wieku, pogranicze ziem zajętych przez wojska Stanów Zjednoczonych i plemion indiańskich. Na wysuniętą placówkę zostaje wysłany porucznik Dunbar, młody, choć zasłużony w wojnie domowej żołnierz. Przybywa do opuszczonego fortu i organizuje sobie życie w oczekiwaniu na przyjazd posiłków, wpadając w rutynę codzienności, dbając o ulubionego konia, budynki, zapasy żywności i broni, zaprzyjaźniając się z odwiedzającym go starym wilkiem. W samotności znajduje spokój i wyciszenie, chłonie zapachy dzikiego życia, delektuje się harmonią z przyrodą. Wydaje mu się, że znalazł miejsce idealne, do czasu gdy poznał Komanczów, mieszkających w pobliżu, zasmakował ich życia, które wprawdzie nikogo nie rozpieszcza, ale daje jeszcze większe poczucie pełni i zadowolenia. Proste, bez zakłamań życie przyjaznych Indian podoba się młodemu porucznikowi, współgra z rytmem jego duszy i pragnieniem istnienia w naturze.
Pełna, bogata w znaczenia historia z okresu wypierania Indian z ich ziem, dziesiątkowania plemion i odbierania rdzennym mieszkańcom prerii tego, co dał im Wielki Duch. Historia, która pokazuje możliwy scenariusz ludobójstwa na narodzie żyjącym w swoim świecie, niosąca jednocześnie nadzieję, że nie każdy biały człowiek kierował się stereotypami i chęcią dominacji, że byli wśród najeźdźców ludzie potrafiący zrozumieć czerwonego brata, kochać go i żyć obok niego. Jest też w „Tańczącym z wilkami” nie tylko przygoda na Dzikim Zachodzie, ale jest i przyjaźń w potrzebie, i miłość, delikatna i nienachalna, i pełna uczuć jedność z drugim człowiekiem.
Michael Blake napisał powieść ważną dla zrozumienia tego, co stało się z mieszkańcami Ameryki, i ważną dla poznania natury białego zdobywcy. Na podstawie „Tańczącego z wilkami” nakręcony został film, obsypany nagrodami, który doskonale uzupełnia powieść i pozwala dłużej pozostać w ginącym świecie.
(Ocena: 5/6)

● ● ●

Dan Brown
Kod Leonarda da Vinci (The Da Vinci Code)
tłum. Krzysztof Mazurek
Sonia Draga, 2013

Thriller, który miał być zaskakujący i kontrowersyjny. W Luwrze, w niepokojących okolicznościach, ginie kustosz. Na miejsce zbrodni przybywa między innymi jego wnuczka Sophie i znany badacz symboli Robert Langdon, przypadkiem właśnie przebywający w Paryżu. Razem podejmują niebezpieczną grę, która zaprowadzi ich w mroki starożytności i pozwoli odkryć tajemnice, jakich nie przeczuwali w najbardziej pokręconych snach. Fabuła zahacza o sekrety pierwszych chrześcijan, ukrywane przez wieki przez Zakon Syjonu, znany niewielkiej grupie wtajemniczonych, i o ukryte znaczenia obrazów Leonarda da Vinci.
Jako powieść sensacyjna – Kod Leonarda da Vinci jest do przyjęcia; zgrabna intryga, pościgi, zagrożenie, nagłe zwroty akcji, nieoczekiwane, po trochu odkrywane tajemnice – dość, by trzymać czytelnika w napięciu i oczekiwaniu, co też jeszcze autor każe przeżywać swoim bohaterom. Do tego para głównych postaci, ukazana stereotypowo: atrakcyjna kobieta, zdolna kryptolog, i myślący mężczyzna, znawca symboli, którzy doskonale się uzupełniają i jako jedyni mają szansę odkryć miejsce przechowywania Graala. Pozornie jest więc wszystko, co potrzebne, by zainteresować czytelnika, ale jednak nagromadzenie nieprawdopodobieńst, nawet zgrabnie uzasadnionych, staje się po jakimś czasie męczące. Można dotrwać do końca, choć szczegóły pewnie szybko ulegną zatarciu w pamięci. Plusem powieści jest ewentualne rozbudzenie chęci własnych poszukiwań, przyswojenia sobie informacji z innych źródeł, poznanie nowych pojęć.
(Ocena: 4/6)

● ● ●

John Grisham
Klient (The Client)
tłum. Marcin Wawrzyńczak
Amber, 1998

Jedenastoletni Mark, wraz z młodszym bratem, jest świadkiem samobójstwa adwokata groźnego przestępcy, związanego z mafią. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że chłopak usłyszał, gdzie są ukryte zwłoki zamordowanego senatora. Mark jest świadomy niebezpieczeństwa, jakie mu grozi, i próbuje się zabezpieczyć zarówno przed możliwymi działaniami mafii, jak i zakusami przedstawicieli prokuratury i FBI, chcącymi poznać tajemnicę. Do gry dołącza Reggie Love, prawniczka wynajęta przez Marka, zdecydowana i bezwzględna w walce o dobro dzieci.
Grisham potrafi budować napięcie, stwarzając zagrożenie dla bohatera i odsłaniając kulisy działania amerykańskich służb, zgrabnie łącząc jedno z drugim i podając czytelnikowi. Dzieciak jest może trochę zbyt mądry jak na swój wiek, ale nie przeszkadza to zbytnio. Niektóre wątki są słabo uzasadnione i nieprawdopodobne (jak chociażby wyprawa do Nowego Orleanu celem sprawdzenia prawdziwości informacji), sprawiają wrażenie pisanych nieco na siłę, w celu rozciągnięcia powieści, ale w książce czytanej dla rozrywki nie jest to aż tak istotne. Ogólnie wrażenia miałam pozytywne, chociaż bez fajerwerków.
(Ocena: 5/6)

● ● ●

Graham Greene
Spokojny Amerykanin (The Quiet American)
tłum. Jacek Woźniakowski
Sonia Draga, 2012

Lata pięćdziesiąte XX wieku, konflikt francusko-wietnamski. W Sajgonie rezyduje brytyjski korespondent Timesa, Fowler – od czasu do czasu wysyła depeszę, niekiedy jedzie w miejsce walki, ale większość czasu spędza z Fuong, młodą Wietnamką. W ich związek wpada w pewnym momencie Amerykanin Pyle, burząc go i wywracając plany Fowlera. Rywalizacja o kobietę może przerodzić się w szerszy konflikt. Co przeważy? Idealizm czy cynizm? Miłość czy przywiązanie? A może tylko wygoda?
Jak zwykle u Greene’a zachwyca mistrzostwo pióra; porusza oszczędna narracja, skąpa w opisy, ale pełna ukrytych emocji, sekretnych wydarzeń i politycznych kombinacji, zakończonych zbrodnią w imię dobra ludzi krzywdzonych przez silniejszych i z pozoru mądrzejszych, nieliczących się z życiem przypadkowych ofiar, stosujących brutalne środki, żeby tylko osiągnąć cel, wytyczony gdzieś w dalekiej Europie czy Ameryce: „Ilu pułkowników trzeba zabić, by uzasadnić śmierć dziecka?”, „Jak mało naprawdę się liczymy z tym, jak szybko, zwinnie i bezimiennie przychodzi śmierć.” Ważne pytania o sens działań i istotę człowieczeństwa nie pozostawiają czytelnika obojętnym.
(Ocena: 4,5/6)

● ● ●

Mark Bowden
Helikopter w ogniu (Black Hawk Down: A Story of Modern War)
tłum. Aleksandra Brożek
Mayfly, 2011

Mrożąca krew w żyłach relacja z akcji wojskowej w Somalii. Zaplanowana jako szybka, ściśle wyliczona w czasie, próba ujęcia lokalnego watażki i jego ekipy zakończyła się regularną bitwą z udziałem setki żołnierzy amerykańskich, kilku helikopterów i interwencją sił sprzymierzonych. Mogadiszu stało się terenem, na którym oprócz żołnierzy z Delta Force i rangersów zginęło dużo ludności cywilnej.
Realistyczna, prawdziwa i dokładnie zrelacjonowana interwencja, która zamieniła się w piekło żołnierzy i cywilów. Precyzyjna relacja budzi w czytelniku sprzeciw i grozę. I refleksję, że nawet najlepsze planowanie nie wystarczy, gdy jeden element układanki zmieni się w sposób nieprzewidziany, a wojna zawsze jest niedobra, jakkolwiek przekonywaliby do niej politycy.
Powieść została zekranizowana przez Ridleya Scotta w 2001 r.
(Ocena: 4,5/6)

30 kwietnia 2015

kwiecień 2015 — podsumowanie

Przeczytane w kwietniu:
Robert Graves, Ja, Klaudiusz (powtórka) [s. 438] — 5
Robert Graves, Klaudiusz i Messalina (powtórka) [s. 491] — 5
Arthur C. Clarke, Ogród Ramy [s. 521] — 4
Carlos Ruiz Zafón, Pałac Północy [s. 285] — 4
Arthur C. Clarke, Gentry Lee, Tajemnica Ramy [s. 600] — 5
Jodi Picoult, Bez mojej zgody [s. 528] — 4,5
Margaret Atwood, Penelopiada [s. 164] — 4,5
Marguerite Yourcenar, Pamiętniki Hadriana [s. 344] — 4,5
Philip K. Dick, Dr Futurity [s. 156] — 3,5
Philip K. Dick, Prawda półostateczna [s. 216] — 5
Dariusz Domagalski, Delikatne uderzenie pioruna [s. 358] — 4,5
Dariusz Domagalski, Aksamitny dotyk nocy [s. 350] — 5
Dariusz Domagalski, Gniewny pomruk burzy [s. 412] — 5
Dariusz Domagalski, I niechaj cisza wznieci wojnę [s. 369] — 4,5
Diane Chamberlain, Szansa na życie [s. 407] — 3,5
John Steinbeck, Na wschód od Edenu (powtórka) [s. 812] — 6
Ramez Naam, Nexus [s. 456] — 4,5
Ramez Naam, Crux [s. 528] — 4,5
Vanessa Diffenbaugh, Sekretny język kwiatów [s. 400] — 5

przerwane z powodu znudzenia, frustracji itp.:
Ted Williams, Smoczy tron [s. 370/800] — przegadana i przeciętna, porażka

w trakcie czytania:
Steven Saylor, Rzym [s. 603]
Emil Strzeszewski, Ród [s. 240]

● ● ●

Statystyki:
Razem książek (w miesiącu/w roku): 20/70
Razem stron (w miesiącu/w roku): 8483/30463
Powtórki: 3 (Graves x 2, Steinbeck)
Autorzy polscy: 5 (Domagalski x 4, Parnicki)
Autorzy obcy: 15 (Graves x 2, Clarke x 2, Zafón, Picoult, Atwood, Yourcenar, Dick x 2, Chamberlain, Steinbeck, Naam x 2, Diffenbaugh)
Średnia ocen: 4,625

Cykle napoczęte, w trakcie lub zakończone: 4 (Clarke: Rama, Domagalski: Cykl krzyżacki, Parnicki: Nowa baśń, Naam: Nexus)
Książki historyczne (do 1945 roku): 8 (Graves x 2, Yourcenar, Domagalski x 4, Parnicki)
Książki fantastyczne (SF i fantasy): 6 (Clarke x 2, Dick x 2, Naam x 2)
Nobliści: 1 (Steinbeck)
Z własnej półki (nowe [powtórki]/razem w roku [powtórki]): 3[3]/12[9]

● ● ●

W tym miesiącu na półkę sprzedam/wymienię trafiają:


Chętnych zapraszam na priv (wymiana tylko w Toruniu).

20 kwietnia 2015

Klaudiusz Jąkała według Gravesa

Robert Graves
Ja, Klaudiusz (I, Claudius)
tłum. Stefan Essmanowski
PIW, 1982

Literatura opisująca historię starożytnego Rzymu zawsze należała do moich ulubionych, a czas budowania rozległego imperium i rodzenia się cesarstwa najbardziej wpasowywał się w zainteresowania. Tu na czoło wysuwają się powieści Roberta Gravesa o dynastii julijsko-klaudyjskiej. Świetnie oddany klimat dawnych czasów, rewelacyjnie opisane nie tylko osoby, biorące udział w grze o władzę, ale i emocje towarzyszące tejże, strach i uniesienie, lęk o życie przeplatający się z ekscytacją, chęć przeżycia tocząca spór z honorem, gdy trzeba umrzeć dla cesarza, za cesarza lub przez jego kaprys.
Ja, Klaudiusz to drobiazgowy zapis władzy kilku pokoleń cesarzy, złączonych więzami krwi bądź przez adopcję, od Oktawiana Augusta, przez Tyberiusza i Kaligulę, aż do wniesienia na tron Klaudiusza; dzieje intryg dworskich, wojen na granicach, wynoszonych na szczyty dostojników i upadających nadziei w osobach słabszych, zgnębionych, zaszczutych członków rodziny. Nad wszystkimi wydarzeniami unosi się duch i ręka Liwii, żony Oktawiana, kobiety żądnej władzy i potrafiącej kierować wydarzeniami tak, by spełniły się jej zamierzenia, niecofającej się przed żadną zbrodnią, najchętniej sięgającej po truciznę, sączącej jad w podatne uszy. W tym tyglu siedzi jąkała Klaudiusz, uważany za głupka i lekceważony, a w rzeczywistości boleśnie świadomy wszystkiego, co się wokół dzieje; stanie w cieniu pozwala mu przetrwać, nie narazić się, przeżyć. I opisać tę rodzinę tak, by przyszłe pokolenia czytelników mogły dotknąć smaku władzy i chcieć poznać więcej i lepiej ten czas. Świetna powieść.
(Ocena: 5/6)

Robert Graves
Klaudiusz i Messalina (Claudius the God)
tłum. Stefan Essmanowski
PIW, 1989

Druga część dziejów ostatniego przedstawiciela dynastii julijsko-klaudyjskiej, uzupełniona o życie kluczowej postaci, Heroda Agryppy, przyjaciela i powiernika Klaudiusza, jego zależności od Rzymu i kolejnych cesarzy; lojalność wobec własnego narodu i dążenia do zachowania resztek realnej władzy wprowadzają element niepewności do wzajemnych stosunków przyjaciół.
Forma pamiętnika pozwala na prześledzenie myśli Klaudiusza, zmiany w jego postrzeganiu świata, poddawanie się subtelnym manipulacjom otoczenia, zwłaszcza bliskich mu kobiet. Starzenie się tego mądrego i uczciwego człowieka, po uzyskaniu najwyższej władzy, stanowi interesujące studium narastającego spaczenia, rodzącego się okrucieństwa i nieczułości na krzywdę. Do zmiany doprowadza destrukcyjna miłość, zawód i zniechęcenie, prowadzące do pewnego marazmu i zrzucenia trudów rządzenia na barki najbliższych współpracowników, wygrywających swoje własne małe wojenki. Klaudiusz pozostał jednak historykiem i naukowcem, bliższe są mu relacje z wojen niż sama wojna, chociaż nie unika osobistego udziału w inwazji na Brytanię, bliższe rozważania o początkach chrześcijaństwa, dostrzeganie symptomów nadchodzących zmian niż same zmiany, bliższe konieczne reformy i przydatna Rzymowi działalność niż czerpanie doraźnych zysków ze sprawowania władzy. Doskonałe studium władzy i deprawacji z niej pochodzącej.
Na podstawie obydwu powieści nakręcono serial z Derekiem Jacobi w roli Klaudiusza. Oglądany dawno temu, w młodości, obraz ten wywarł znaczący wpływ na kierunek moich zainteresowań i popchnął w starożytność waleczną, choć nie zawsze chlubną.
(Ocena: 5/6)

12 kwietnia 2015

Robale w kwietniu

W tym roku biorę udział w wyzwaniu 12 zabawek w 12 miesięcy. Czasem nawet udaje mi się zdążyć zrobić coś w przewidywanym czasie.
Kwietniowym motywem przewodnim są robale. Na razie powstała gąsienica, a do jej towarzystwa biedronka – obie własnego pomysłu. Tworzą się następne obiekty do zabawy.

 

W jednym z poprzednich miesięcy tematem było przebranie karnawałowe. Mój słonik przebrał się za kominiarza, dzięki czemu został symbolem podwójnego szczęścia. Słonik wg projektu z tej strony, z drobnymi modyfikacjami, przebranie to pomysł własny.