Trylogia o kuzynkach

Próbowałam kiedyś czytać Andrzeja Pilipiuka którąś powieść o Wędrowyczu, ale nieszczególnie mi podeszła. Widocznie postać zapijaczonego egzorcysty nie współgrała z moimi ówczesnymi potrzebami czytelniczymi. Sięgając od niechcenia po Kuzynki, nie robiłam sobie szczególnych nadziei, że się spodobają. A tu niespodzianka – nie tylko pierwsza część trylogii, ale i kolejne podobały mi się bardzo, dając sporą porcję rozrywki. Bo nie oszukujmy się – to jest literatura lekka, łatwa i przyjemna. Oczywiście coś tam sobie przemyca, ale tak bokiem, mimochodem i nieznacznie. ;)

● ● ●

Kuzynki to historia znajomości trzech wyjątkowych kobiet. Stanisława Kruszewska była uczennicą Michała Sędziwoja z Sanoka, alchemika, który poznał sekret zamiany ołowiu w złoto i opracował receptę na eliksir wiecznej młodości; do tej tajemnicy dopuścił kilku swoich uczniów. Po wiekach na trop ciągle młodej prababki wpada Katarzyna Kruszewska, nader zdolna informatyczka pracująca w agencji rządowej. Na ich drodze pojawi się Monika Stiepankowic, księżniczka z bizantyjskiego rodu posiadająca niecodzienne zdolności. Więcej nie zdradzę, żeby nie psuć przyjemności czytania.

Najbardziej podobały mi się Kuzynki, ale Księżniczka była niemal równie dobra. Najsłabiej wypadły Dziedziczki, chociaż oceniłam je równie wysoko, na co mogła mieć wpływ zakamuflowana w mojej podświadomości tęsknota za spokojnym miejscem gdzieś poza miastem, z rozległą przestrzenią, drewnianym domem, spokojem i realizowaniem się przy kuchennym blacie – takie życie wybierają trzy przyjaciółki odzyskując dawny majątek Kruszewskich. Po drodze dokonują wielu spektakularnych czynów, rozwiązując zagadki, pokonując złych i wrednych, zabijając najgorszych. Nie obyło się bez ofiar po stronie dobra, ale dzięki temu trylogia jest znacznie ciekawsza.

Można przeczytać tylko jedną część, można nawet wybrać środkową, chociaż to niezbyt rozsądne, ale najlepiej poznać całość, bo dopiero w Dziedziczkach następuje rozwiązanie spraw rozpoczętych w Kuzynkach. Zachęcam do poznania całej historii – przyjemna lektura na kilka wieczorów, doskonała do odstresowania i odpoczynku po ambitniejszych tytułach, dostatecznie trzymająca w napięciu, żeby zaciekawić, i dość dobrze napisana, żeby dawała komfort czytania. Czytadło bardzo dobre w swojej klasie.

(Ocena: Kuzynki, Księżniczka, Dziedziczki – 5/6)