30 kwietnia 2015

kwiecień 2015 — podsumowanie

Przeczytane w kwietniu:
Robert Graves, Ja, Klaudiusz (powtórka) [s. 438] — 5
Robert Graves, Klaudiusz i Messalina (powtórka) [s. 491] — 5
Arthur C. Clarke, Ogród Ramy [s. 521] — 4
Carlos Ruiz Zafón, Pałac Północy [s. 285] — 4
Arthur C. Clarke, Gentry Lee, Tajemnica Ramy [s. 600] — 5
Jodi Picoult, Bez mojej zgody [s. 528] — 4,5
Margaret Atwood, Penelopiada [s. 164] — 4,5
Marguerite Yourcenar, Pamiętniki Hadriana [s. 344] — 4,5
Philip K. Dick, Dr Futurity [s. 156] — 3,5
Philip K. Dick, Prawda półostateczna [s. 216] — 5
Dariusz Domagalski, Delikatne uderzenie pioruna [s. 358] — 4,5
Dariusz Domagalski, Aksamitny dotyk nocy [s. 350] — 5
Dariusz Domagalski, Gniewny pomruk burzy [s. 412] — 5
Dariusz Domagalski, I niechaj cisza wznieci wojnę [s. 369] — 4,5
Diane Chamberlain, Szansa na życie [s. 407] — 3,5
John Steinbeck, Na wschód od Edenu (powtórka) [s. 812] — 6
Ramez Naam, Nexus [s. 456] — 4,5
Ramez Naam, Crux [s. 528] — 4,5
Vanessa Diffenbaugh, Sekretny język kwiatów [s. 400] — 5

przerwane z powodu znudzenia, frustracji itp.:
Ted Williams, Smoczy tron [s. 370/800] — przegadana i przeciętna, porażka

w trakcie czytania:
Steven Saylor, Rzym [s. 603]
Emil Strzeszewski, Ród [s. 240]

● ● ●

Statystyki:
Razem książek (w miesiącu/w roku): 20/70
Razem stron (w miesiącu/w roku): 8483/30463
Powtórki: 3 (Graves x 2, Steinbeck)
Autorzy polscy: 5 (Domagalski x 4, Parnicki)
Autorzy obcy: 15 (Graves x 2, Clarke x 2, Zafón, Picoult, Atwood, Yourcenar, Dick x 2, Chamberlain, Steinbeck, Naam x 2, Diffenbaugh)
Średnia ocen: 4,625

Cykle napoczęte, w trakcie lub zakończone: 4 (Clarke: Rama, Domagalski: Cykl krzyżacki, Parnicki: Nowa baśń, Naam: Nexus)
Książki historyczne (do 1945 roku): 8 (Graves x 2, Yourcenar, Domagalski x 4, Parnicki)
Książki fantastyczne (SF i fantasy): 6 (Clarke x 2, Dick x 2, Naam x 2)
Nobliści: 1 (Steinbeck)
Z własnej półki (nowe [powtórki]/razem w roku [powtórki]): 3[3]/12[9]

● ● ●

W tym miesiącu na półkę sprzedam/wymienię trafiają:


Chętnych zapraszam na priv (wymiana tylko w Toruniu).

20 kwietnia 2015

Klaudiusz Jąkała według Gravesa

Robert Graves
Ja, Klaudiusz (I, Claudius)
tłum. Stefan Essmanowski
PIW, 1982

Literatura opisująca historię starożytnego Rzymu zawsze należała do moich ulubionych, a czas budowania rozległego imperium i rodzenia się cesarstwa najbardziej wpasowywał się w zainteresowania. Tu na czoło wysuwają się powieści Roberta Gravesa o dynastii julijsko-klaudyjskiej. Świetnie oddany klimat dawnych czasów, rewelacyjnie opisane nie tylko osoby, biorące udział w grze o władzę, ale i emocje towarzyszące tejże, strach i uniesienie, lęk o życie przeplatający się z ekscytacją, chęć przeżycia tocząca spór z honorem, gdy trzeba umrzeć dla cesarza, za cesarza lub przez jego kaprys.
Ja, Klaudiusz to drobiazgowy zapis władzy kilku pokoleń cesarzy, złączonych więzami krwi bądź przez adopcję, od Oktawiana Augusta, przez Tyberiusza i Kaligulę, aż do wniesienia na tron Klaudiusza; dzieje intryg dworskich, wojen na granicach, wynoszonych na szczyty dostojników i upadających nadziei w osobach słabszych, zgnębionych, zaszczutych członków rodziny. Nad wszystkimi wydarzeniami unosi się duch i ręka Liwii, żony Oktawiana, kobiety żądnej władzy i potrafiącej kierować wydarzeniami tak, by spełniły się jej zamierzenia, niecofającej się przed żadną zbrodnią, najchętniej sięgającej po truciznę, sączącej jad w podatne uszy. W tym tyglu siedzi jąkała Klaudiusz, uważany za głupka i lekceważony, a w rzeczywistości boleśnie świadomy wszystkiego, co się wokół dzieje; stanie w cieniu pozwala mu przetrwać, nie narazić się, przeżyć. I opisać tę rodzinę tak, by przyszłe pokolenia czytelników mogły dotknąć smaku władzy i chcieć poznać więcej i lepiej ten czas. Świetna powieść.
(Ocena: 5/6)

Robert Graves
Klaudiusz i Messalina (Claudius the God)
tłum. Stefan Essmanowski
PIW, 1989

Druga część dziejów ostatniego przedstawiciela dynastii julijsko-klaudyjskiej, uzupełniona o życie kluczowej postaci, Heroda Agryppy, przyjaciela i powiernika Klaudiusza, jego zależności od Rzymu i kolejnych cesarzy; lojalność wobec własnego narodu i dążenia do zachowania resztek realnej władzy wprowadzają element niepewności do wzajemnych stosunków przyjaciół.
Forma pamiętnika pozwala na prześledzenie myśli Klaudiusza, zmiany w jego postrzeganiu świata, poddawanie się subtelnym manipulacjom otoczenia, zwłaszcza bliskich mu kobiet. Starzenie się tego mądrego i uczciwego człowieka, po uzyskaniu najwyższej władzy, stanowi interesujące studium narastającego spaczenia, rodzącego się okrucieństwa i nieczułości na krzywdę. Do zmiany doprowadza destrukcyjna miłość, zawód i zniechęcenie, prowadzące do pewnego marazmu i zrzucenia trudów rządzenia na barki najbliższych współpracowników, wygrywających swoje własne małe wojenki. Klaudiusz pozostał jednak historykiem i naukowcem, bliższe są mu relacje z wojen niż sama wojna, chociaż nie unika osobistego udziału w inwazji na Brytanię, bliższe rozważania o początkach chrześcijaństwa, dostrzeganie symptomów nadchodzących zmian niż same zmiany, bliższe konieczne reformy i przydatna Rzymowi działalność niż czerpanie doraźnych zysków ze sprawowania władzy. Doskonałe studium władzy i deprawacji z niej pochodzącej.
Na podstawie obydwu powieści nakręcono serial z Derekiem Jacobi w roli Klaudiusza. Oglądany dawno temu, w młodości, obraz ten wywarł znaczący wpływ na kierunek moich zainteresowań i popchnął w starożytność waleczną, choć nie zawsze chlubną.
(Ocena: 5/6)

12 kwietnia 2015

Robale w kwietniu

W tym roku biorę udział w wyzwaniu 12 zabawek w 12 miesięcy. Czasem nawet udaje mi się zdążyć zrobić coś w przewidywanym czasie.
Kwietniowym motywem przewodnim są robale. Na razie powstała gąsienica, a do jej towarzystwa biedronka – obie własnego pomysłu. Tworzą się następne obiekty do zabawy.

 

W jednym z poprzednich miesięcy tematem było przebranie karnawałowe. Mój słonik przebrał się za kominiarza, dzięki czemu został symbolem podwójnego szczęścia. Słonik wg projektu z tej strony, z drobnymi modyfikacjami, przebranie to pomysł własny.